Her şeyin her zaman bir görünen bir de görünmeyen yüzü
olduğunu düşündüm. Ölümün görünen yüzü hep acı, üzüntü ve ayrılık içeriyor.
Oysa ölümün bir de görünmeyen yüzü var. Ölümün varlığının her an ve her yerde
olduğunu keşfeden insanların, bu dünyada
edindikleri her şeyi bu dünyada bırakacakları bilinci ile hareket ettiklerini,
yaşama çok sıkı bağlandıklarını, gereksiz hırsa, öfkeye, kine, kıskançlığa
kapılmadıklarını, insanlara değer vererek, her şeyi paylaştıklarını, sevginin,
özgürlüğün büyüsünü keşfettiklerini, teslimiyetçi bir yapı ile yaşayarak mutlu, huzurlu, samimiyet ve anlayış ile yaşadıklarını düşünüyorum. Ölümün
bizi ve sevdiklerimizi de her an bulacağının daha fazla bilincinde olursak,
ufak olayları büyütmeyiz, gereksiz kırgınlıklara kapılamayız ya da sorunların
çözümü olacağını düşünerek üzülmektense çözüm ararız. Yıllar, yüzyıllar önce
insanların da yaşadığını, sorunları olduğunu, savaştıklarını ve şu anda hayatta
olmadıklarını düşünmek gibi. Ölümden korkarak yaşamaktansa, yaşamı her anını dolu dolu geçirmek, sevdiğimiz
işleri yaparak yaşamamız en doğrusu. O zaman ölsek bile en azından istediğimiz gibi yaşamış
oluruz. Yaşamadan ölmek ve hatta ölü gibi yaşamak daha kötü.
Sultan Öztoprak
12/04/2013
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder