25 Ekim 2012 Perşembe

Dünya Dönerken Sen Bazen Dur...

Dünya hep aynı seyirde dönüyor ve yaşam ona göre hızlı harcanıyor. Zaman seyrinde akarken ve biz cevapsız soruların peşinde koşarken şimdiki anı öyle harcıyoruz ki o an neler kaybettiğimizi bile göremiyoruz.. Karşılıklı anlayışın, sevginin ve sabrın bize anın sonsuzluk kapısını nasıl açacağını göremeyen, geçmişin sancıları ile yorgun düşen ve geleceğin hırsı ile gözleri kararan, kazandıkları ile daha da ağırlaşarak dünyaya daha sıkı bağlanıp etrafımıza hükmetmeye çalışan insanlar olmaya başlıyoruz.

Hep en iyi, başarılı, güzel olmak üzerine kurduk hayat senaryolarımızı, anlamadık bile yılları yitirirken ne uğruna olduğunu. En iyi olmak yerine olmak yeterliydi bu farkı görmek için. Evet elimizde değil, dünya dönerken nasıl bir an bile durabilir ve hayatı sorgulayabilirdik ki çalışmak zorundaydık. Hepimizin omuzlarında öyle ağır yükler vardı, bazı zamanlar tek düşünebildiğimiz para kazanmak, hayat teknemizi rotasında götürmek. Bitmiyor ki hayat çilesi, en iyi, en başarılı olma hırsı, senide yakalarsa asla iflah olmuyorsun ta ki 10-15 sene hayatından silinince, kalbin bu hıza dayanamayınca, böbreklerden biri iflas edince ve sayısız talihsiz örnekler... İşte anladım ki durup şimdiki anı farkındalıkla yaşamak, hayattan keyif almak, zorluklar içinde olsak da mutlu olmayı seçmekmiş yaşamın anlamı. Ne kalıyor ki sizinle beraber gidebilecek başka. Dünyanın varlıklarına kim sahip olabilmiş, kime tek başına samimiyeti olmayan paylaşım zevk vermiş, peki ya üst düzey eğitim ve kariyer hayattan keyif almaya yetmiş mi?

Dünya dönerken biraz duruyorum, o zaman yapacağım bazı gereksiz işlerin, hırsların, öfkenin farkına varıyorum, etrafımda dolanan ve beni esareti altına alan stresi yakalıyorum damarlarımda dolaşırken, keyfini sürerken anınım ve bu sefer gelecekte hayal kırıklığına uğramayacağımı bilerek. Evet bu sefer hayatı tattım, o anı, o tadı, o sözü, öyle hatırlıyorum ki farkındaydım, o zaman oradaydım ve şimdi buradayım.

Sen de burada ve şimdi ol ne yaptığını bilerek yap, sonra bahane arama, suçlama ve hatta yargılama geçmişi, kızma kimseye, yapılacak olan tasasızca, hazmederek yaşamak, öfkeye yenik düşmeden kabullenerek anlayış içinde hayatı ve insanları,kendini tanı ve sev, yeter bunlar şu kısa ve yaşanası hayat için. 

Sultan Öztoprak
25.10.2012

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder