Ben yoga pratiğime ilk başladığımda uzun “Aum” chant
edemiyordum ve sesim yetmediği için üzülüyordum zamanla nefesim açıldı ve “Aum”
chant etme sürem uzadı. Hala da günden güne değişiyor. Bu beni mutlu ediyor ve
nefesimin eskiye göre uzadığını, arttığını; konsantrasyonumun arttığını
gösteriyor. “Aum” chant ederken organlarım titreşiyor gibi geliyor, ağzımın
içinde başlar ve biter gibiyse de sanki karnımdan başlayan bu hareket tüm
hücrelerimde hafif titreşim yaratarak sanki beraber buradayız beraberiz hissini
veriyor. İçimi hoş duygular kaplıyor. “Aum” süresi boyunca zihnimde başka hiç
bir düşünce olmuyor sadece ses ve titreşim bir de içimde bıraktığı huzur
oluyor. Özellikle sonuna geldiğimde “M” titreşimi tam huzurun bedenime girdiği
an gibi geliyor ve o kısmı çok seviyorum.
Bu mantranın sınıfta herkes ile beraber chant edilmesi
sanki herkesi bir noktada birleştirip çevreye güzel enerji yaydığını ve bu anda
birbirimizden şifa aldığımızı hissediyorum. Derslerin “Aum” ile başlayıp “Aum”
ile kapatılması ben de dersin tamamlandığı hissi yaratıyor. Yazımı “Aum” diyerek
bitiriyorum. “Aummmmmmm” :)) Bu arada bu sesin mitolojideki yeri de aşağıdaki
yazıda yer alıyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder